Annelikte gerek kazanılan tecrübe gerek çevreden gelen eleştirilere duyarsızlaşma sayesinde ilk zamanlardaki kaygı yerini “Bu da geçer”e bırakıyor. Aynı anne babadan doğan kardeşler bile birbirinden inanılmaz farklıyken, bu farklılıktaki kişilerin çocuk büyütme yollarının aynı olması gerektiği gülünç geliyor. Kimse mükemmel değil, kimse olması gerektiği gibi değil çünkü olması gereken kesinlik yok. Bunun dram komedi ve hatta biraz fantastik (!) kıvamda örneğini geçen hafta izledim. Kafa dağıtmak...
