Tick, Tick… Boom!
Yaşa takılarak büyütülen nesillerdeniz. Bizden sonrakilere “Okul hala bitmedi mi? Daha ne okuyorsun? Artık işin gücün olmalı. Evlen, çocuğa bakmak yaş geçince zorlaşıyor.” uyarılarının olmayacağına inanıyorum. Zira biz ve bizden öncekilerin çoğu çok çekti. Mezun olur olmaz işe başlayarak çalışma baskısıyla yüzleşmesem de “Evde kaldı, ondan küçüklerin çocuğu oldu” lafını bolca işittim! Hayallerinde başka eğitim, iş, belki de bir tutkun varsa bile önemsizdir. İşine gir, boş vaktinde tutkuna devam et. Evlen, çocukla beraber halledersin. Sonuç … Ah tutkusunun peşinden gidemeyenler ve ah ki tutkusunun peşinde kendini yiyip bitirenler. Karşınızda Altın Küre ödüllü ve Oscar’da da adından bahsettireceği aşikar olan Tick Tick… Boom!
Garsonluk yapan müzikal bestecisi Jonathon, 8 yıldır üzerinde çalıştığı ve onu meşhur edeceğine inandığı müzikal tiyatrosunu bitirmeye çalışır. Lakin zaman hızla ilerliyordur ve psikolojik yaş sınırı 30’a sayılı günler kalmıştır.
Ünlü oyun yazarı ve besteci Jonathon Larson’ın sanat kariyerini anlatan Netflix müzikali, hayli yoğun duygular barındırırken yüksek temposuyla dönemin dinamiklerini ekrana aktarıyor. Sevmediğim tür olan müzikali seyretme sebebim ödül törenleri olsa da bittiğinde memnun kaldım ve o adrenalin içinde hüzünlendim. 1980 ve 90lı yıllardaki Amerika’da yaşanan toplumsal meselelere değinen, bir sanatçının sanatı uğruna yaşadığı acıyı ekrana aktaran sahneler içinde kayboluyorsunuz. Herkese hitap edeceğini düşünmüyorum. Hatta başlarda ben de odaklanmakta zorlandım. Ama o tempoya ve karakterin tutkusuna alıştıkça sonraki sahneyi hep merak ettim. Hikayesi kendine çekiyor. Başarılı kadrosu göz dolduruyor ve dönemin tüm kostümleri, mekan tasarımları çıtayı yükseltiyor. Kurgusu yoruyor ama sebebi sanatçının durmayan zihni olarak düşününce gerçekçi de geliyor.
Müzikalden önce şarkı söylememiş ve piyano çalmayı bilmeyen Andrew Garfield izlemek için başlı başına bir sebep. Filmin mesajı çok net: VAZGEÇMEYİN! IMDb 7.6, 115 dk, türü biyografi-dram-müzikal, +13
