Hepimizin bir gün öleceğimizden şüphesi yokken, bunu bile bile kendimize ve çevremize eziyet etmede üstümüze yok 🙄 Elbette her an “Öldük öleceğiz” diye yaşanmaz iken neden günümüzden keyif almayı beceremiyoruz? Bunu tek başına yapınca işe yaramıyor; zira denedim 😏Ailemiz, çevremiz, işimiz, en önemlisi sağlığımız anın tadını çıkarmamızı engelliyor ❌ “Ama”lar içinde gömülüp kalıyoruz. Ya daha fazlası için birbirimizi yiyoruz ya kendi kabuğumuza çekilip umursamıyoruz; ortasını bulmak zor 🤷🏻♀️ Peki, çözüm pes etmek veya akışına bırakmak mı? Hadi gelin size imkansızlıklar ötesinde boğuşan güçlü bir kadının gerçek hayatını göstereyim 👊🏼 Bakalım hala pes edecek misiniz? Karşınızda The Sky Is Pink 📽
Aisha’ya henüz 6 aylıkken bağışıklık sistemini güçsüzleştiren pulmoner fibroz tanısı koyulur. Tek çare İngiltere’de kemik iliği naklidir. Yalnız bunun için ciddi miktarda para ve sabır gereklidir. Ne yazık ki garantisi de yoktur.
Yaşanmış hikayeden ele alınan filmin konusu inanılmaz hüzünlü, sıklıkla göz yaşlarıma hakim olamadım 😔 Diğer yandan, anlatım tarzı sürekli ağlamanızı engelliyor✌🏼Hayata nasıl bakmanız gerektiğini, mücadeleyi asla bırakmamanızı, her gün için şükretmenizi, imkansızın imkansız olmayabileceğini ince detaylarla gösteriyor 👍🏼 Olayı kronolojik sırada anlatmak yerine hüznü dağıtmak uğruna farklı zaman dilimlerine kayması, her karaktere yeterince alan verilmesi, duygu sömürüsü yapmak yerine ailenin önemini vurgulaması ve #güçlükadın olmanın dayanılmaz güzelliğini harika gösteriyor 😎 Hint filmleri içinden neden öne çıkamadığına da şaşırdım 👀 Hikayesi, kurgusu, kadronun yeteneği ve müzikleri çok başarılı ✅ 143 dakika uzun görünse de izlerken zaman su gibi akıp geçiyor. Filmin sonunda hikayenin asıl sahiplerini görmek de ayrı bir heyecan katıyor✌🏼Bittiğinde hemen Google ve YouTube’a girip araştıracağınıza eminim! 8 Mart’ı kutlamak içimden gelmese de eğer film önermem gerekirse 2021’in 8 Mart’ına en güzel bu yakışır 🌸 IMDb 7.6, 143 dk, türü dram-romantik-biyografi, +13
