Üniversitesi’nde CIP101 isimli saha dersi zorunludur. Toplumsal Duyarlılık Projesi açılımlı bu dersin odak noktasında çocuklar, yaşlılar, engelliler, hayvanlar, çevre, sağlık var ve bu projelerden biri seçilebiliyor 🤓 2 sene boyunca (gönüllü olarak da) Kayışdağı Darülaceze’ye yaşlılarla sohbete gittim. Öyle güzel anılar biriktirip öyle güzel insanlarla tanıştım ki sonrasında annemi de götürdüm. Tek üzücü yanı her gittiğinizde içlerinden birinin eksilmesi oluyordu 💔 Kimsesizliği ilk orada gördüm. Kan bağı olmayan yaşlılara karşı ekstra merhameti, onları anlayabilmeyi, sabretmeyi bu ders sayesinde öğrendim. Geçenlerde izlediğim bir film, konusu paralel olmasa da o günlere götürdü: Onca Yoksulluk Varken 📽
Yahudi soykırımından kurtulan Madame Rosa, İtalya’da çocuk bakıcılığı yapmaktadır. Bir doktor arkadaşı, vesayeti altındaki Momo’ya evini açmasını ister ama Madame Rosa 12 yaşındaki belalı çocukla uğraşmayı istemez. Oysa zaman her şeyin ilacıdır.
86 yaşındaki Sophia Loren, yönetmen koltuğunda oğlunun oturmasının konforuyla Madame Rosa karakterini çok güzel canlandırıyor 😍 Hem çok sert hem aşırı duygusal olan bu otoriter karakter, sadeliğini korurken Loren tecrübesiyle bir bakışta her şeyi anlatıyor ✌🏼 Konuya bakıldığında beklenmedik sürpriz yaşanmıyor. Duygulara ağırlık verilen romandan uyarlama İtalyan filmde, senaryo zaman zaman tökezlese bile görmemezlikten gelebiliyorsunuz. Zıt kutuplar aynı filmde, aynı evde, aynı ruhta birleşebiliyor; bunu görmek keyifli 👍🏼 Madame Rosa’nın tüm kırgınlığını ve korkusunu üstünden almak istiyor insan 💜 Bu dönemde izlemek, üşümüş sıcak yürekleri görmek mutlu etti. İyi vakit geçireceğinize, kalbinize dokunacağına inanıyorum. IMDb 6.8, 94 dk, türü dram, PG-13
