2020 Elazığ depremi sonrası deprem çantası hazırladım. Olası depremde nerede olacağımızı bilemesem de ufacık tedbir almak iç rahatlatıyor 🤷🏻♀️ Ne kadar serinkanlı davranabiliriz, küçücük çanta ne işe yarar; muamma 👀 Doğal afetlere yakalanmadıysak sadece televizyondan bir iki hafta takip edip, elden geldiği kadar maddi/manevi destek olup hayatımıza devam ediyoruz 🤷🏻♀️ Ama ne o anı anlayabiliriz ne sonrasında yaşananları biliriz. 2,5 aydır Corona’dan korkup evden çıkamazken sabaha evimizde kalacağımız bile belirsiz 🤦🏻♀️ Bunu düşünerek elbette yaşanmaz ama maruz kalanlara desteğin önemini unutmamak gerek ✌🏼 7 sene önce ilk izlediğimde sarsan, anne olduktan sonra izlediğimdeyse gözlerimi dolduran yaşanmış bir olay bu desteği tekrar hatırlattı: Kıyamet Günü 📽
Maria ve Henry 3 çocuklarıyla beraber Tayland’a tatile giderler. Otele vardıklarının ertesi günü havuz kenarındayken ani bir sesle sarsılırlar. Ardından otele doğru gelen dev dalgalar ağaçları tek tek yıkar. Hayatta kalmanın tek açıklaması mucizedir!
Oscar ve Altın Küre adaylı film, 26 Aralık 2004’te yaşanan tsunami felaketini yaşayan bir ailenin hikayesini anlatıyor. İlk bölümü bol gerilimli, ikinci bölümü aile fertlerinin birbirini bulmaya çabalamasıyla dram dolu geçiyor 👍🏼 Felaket filmlerinde aklınıza gelen tüm detaylar var. Tsunamiyi yaşatacak kadar gerçekçi renk kullanımı, ses efektleri, kamera açıları sayesinde nefesiniz daralıyor 🤭 Sonra tempoyu hızla düşürüp anne baba olmanın zorluğu yanında 3 küçük çocuğun göz yaşları yürek burkuyor 🥺 Her aile ferdinin gözünden felaketi yaşıyorsunuz ve çocukları kucaklamak istiyorsunuz 😔 Büyük çocuğun gözündeki korku, dışarıya yansıttığı öfke içinize işliyor. Karakter detaylandırması yok, hedef sadece felaketi yansıtmak; bunu başarıyor ✌🏼IMDb 7.6, 114 dakika, türü dram-gerilim-tarihi, PG13
