Herkesin yükü kendine ağırdır ama daha zor koşullara girdikçe aslında gücümüzün de arttığını, daha fazla şeyle de yüzleşebildiğimizi görürüz 💪🏼 Bu ister tek çocuktan 3 çocuğa geçiş sorumluluğu olsun, ister keyfi olarak 7/24 evde durduğumuzu sanıp Corona sırasında bunun mecburiyete dönüşmesi olsun. Yük başa gelince bir şekilde kaldırıyoruz; sonrasındaki psikolojik kalıntıları es geçerek tabi 😏 Peki, ya sağlıkla ciddi anlamda sınanırsak? Adına kanser deniyorsa, nasıl başa çıkılabilir? Yaşamadan ahkam kesilemeyecek kadar ciddi ve hassas bir konu iken yaşayıp da bunu kitaba döken, videoya (hatta filme!) çeken, hem kendine hem aynı durumdaki ailelere yardım edenlerin kıymeti yadsınamaz 🙏🏻💜 Sonu ne olursa olsun, hayat için savaşmaya değer olduğunu Cristina’dan dinlemeye var mısınız? 🎥
Cristina Weigmann 37 yaşında kanserle yüzleşir ve ona meydan okumaya karar verir. Kendini düşünmekten öte başkalarına da içinde bulundukları anın kıymetini göstermek için teşvik eder.
Cristina, başroldeki karakterin arkadaşının çekimleriyle oluşan çok kısa bir belgeseldir 📹 Bu belgeseli içerik olarak paylaşma sebebimse her dakikasının samimi ve içtenliğidir ✌🏼Herkese kısmet olmayacak bir aşk, arkadaş çevresi, aileye sahip 👫🏻 Sevginin en büyük destek olduğunu Cristina sayesinde öğrendim. Başıma gelse aynı desteği alabilir miyim veya ondaki gücü bulabilir miyim, bilmiyorum 🤷🏻♀️ Anı yaşamanın kıymetini sürekli vurgulaması tahminimden daha fazla etkiledi beni. Kendisi veya çevresinde kanseri yaşayan, tecrübe edenler için izlemesi zor olabilir. Gene de yaşamasak dahi çevremizdekilere el uzatmak için bile seyretmeye değer 👍🏼 Cristina’nın “Kanser mi sevgisizlik mi?” ikilemi gözümden yaş akıttı! Netflix’te var. IMDb 7.9, 39 dakika, türü belgesel, +13
