Sayısız kez çevremde duyduğum, özellikle çocukları kendini idare edecek yaşa gelen annelere söylenen bir uyarı var: Bir tane daha yap, yaşlanınca sana bakar 😳 Bir insanoğlu neden yaşlanınca kendine baksın diye çocuk doğurur🙄 Güzel dileklerde bulunup, kendinize daha sağlıklı bakmak için gayret etseniz, mevcut çocuklarınıza sevgi-saygı dolu yaklaşsanız ve yaşlanınca siz istediniz diye değil de içinden geldiği için seve seve sizi desteklese daha doğru olmaz mı 🤦🏻♀️ Aile yükünü taşımaktan kendi çocukluğunu, gençliğini yaşayamayan Gilbert, bu konuda beni en çok etkileyen karakterdir. İşte karşınızda Gilbert’in Hayalleri 📽
Aşırı şişman annesiyle otistik kardeşinin sorumluluğu arasında sıkışan Gilbert, çaresizlik içinde bu duruma alışmıştır. Ne isyan eder ne hayal kurar; ta ki anneannesiyle kasabadan geçen Becky’le tanışana kadar! Gilbert aşık olur ama adım atamaz!
Leonardo DiCaprio’ya 19 yaşında Oscar ve Altın Küre adaylığı kazandıran film, inanılmaz sade ve gerçekçi anlatımıyla gözlerinizi dolduracak 😥 Filmin ana mekanı evde tüm aile gibi sıkışıp daralacaksınız. Bir yanda duygusal boşluktaki annesi diğer yanda desteğe muhtaç otistik kardeşi varken Gilbert’a yardım eli uzatamamak üzüyor 🤷🏻♀️ Sahneler ilerledikçe tüm karakterlere anlayış gösterebiliyorsunuz. Gene de anne olarak sorumluluğu çocuklara yüklemek acımasızca geliyor 🙄 Elinden geleni yaptıktan sonra elbette destek istenir ama en azından adım atmak gerek 💪🏼 Eğer aile olmak veya kardeşlikle ilgili beylik laflarınız varsa önce bu filmi izleyin. Duygu sömürüsü yapmadan böyle bir konuyu dile getirmek kolay değil ✌🏼8 sene önce ilk izlediğimde, aklım otistik kardeşte kalmıştı; şimdiyse Gilbert’ta. Yapmayın anne babalar, yüklemeyin dünyanın yükünü evlatlara 🙏🏻 Otizm farkındalığına destek verdiği için de filmin yeri apayrıdır 🖐🏻 IMDb 7.8, 118 dakika, türü dram
