Çocuklar kadar basit ve net düşünmeyi beceremiyoruz bazen 🤷🏻♀️ Bir oyuncak için, yemekten önce istediği meyve için, 5 dakika bile sabredemeden parka gitmek istediği için gerilen sinir yoğunluğunda sözlerimiz, düşüncelerimiz yetersiz kalıyor 🤦🏻♀️ Öyle alışmışız ki kendi bakış açımıza, öncelik sıralamamıza, çetrefilli neden-sonuç ilişkilerine; o boncuk gözlerdeki “Beni neden anlamıyorsun?” bakışları kaçırıyoruz 😔 Peki, var mısınız bir çocuk gözünden hayata bakılan filme? İşte size İran yapımı Beyaz Balon 📽
Nevruz arifesinde 7 yaşındaki Razieh, bir japon balığı olmasını hayal eder. Abisinin de yardımıyla annesini balık parası için ikna ederler. Ama yolda parasını kaybeder. Parayı bulana kadar eve dönmeye hiç niyeti yoktur.
İran sinemasıyla haşır neşir olmasam da izlediklerimden çıkardığım ortak sonuç şuydu: Sade anlatım, çarpıcı göndermeler, hayli gerçekçi görsellik. Verilen mesajların inceliği kalbinizden vurabilir✌🏼7 yaşındaki bir çocuğun süs balığı uğruna verdiği 85 dakikalık mücadeleden öte onun hayata bakışı, ailesinden öğrenerek insanlara nasıl farklı davranabildiğinin altında yatan toplumsal eleştiri hayli etkileyicidir. Küçük bir olaydan büyük bir film nasıl çıkarılır derseniz Beyaz Balon en güzel örnek sayılabilir. O gizli detayları görebilmek uğruna tekrar tekrar seyrettirmeye sürüklüyor 👍🏼 Son sahnesiyle iç dağlayıp filmin adının neden Beyaz Balon olduğunu öğrendiğinizde benim gibi üzüleceksiniz! Görsel olarak çocukları cezbetmese de onlarla izlenip dersler çıkarılabilir. IMDb 7.7, 85 dakika, türü dram-aile
