Özgüveni yüksek büyütülmediyseniz ve aksine bastırıldıysanız sonradan onu sahiplenmek kolay olmuyor. Kendi ayaklarınızın üstünde durmaya çalışırken sizi aşağı çekenlere karşı boyun eğme, vazgeçebilme, bırakma ihtimali yakanızdan tutuyor 🤦🏻♀️ Ne aldığınız eğitim, ne okuduğunuz kitaplar o eksikliği tamir edemiyor. Sonra ya biri sizi silkeleyip gerçeklerle yüzleştiriyor ya da zor bir sınavın içine çekiliyorsunuz ve “Bu sefer pes etme!” diyor 👊🏼 Bu noktada seçim geçmişteki tecrübelerinizden öte hayatınızda gerçekten ne istediğinizle alakalı oluyor. Tıpkı Lorenzo’nun Yağı’ndaki gibi 📽
7 yaşındaki Lorenzo gayet sağlıklıyken bir gün beklenmedik tepkiler vermeye başlar. Sinir sistemi bozulur ve zamanla konuşamaz, yürüyemez, felç geçirir. Augusto ve Michaela çifti oğullarına koyulan ALD teşhisi ve biçilen kısa ömrü kabullenmek yerine inanılmaz bir araştırma ve mücadele sürecine girer.
Hayattaki en büyük sınav sanırım evlatla ilgilidir 🤱🏻 Lorenzo’nun Yağı, ağlatmaya fazlaca müsait bir dramı öyle işlemiş ki hüzünlenmek yerine anne babayla siz de mücadeleye katılıyorsunuz 👏🏻 Hayli gerçekçi ve başarılı performanslarla “Bu nasıl azimdir?” diye şaşırıyorsunuz. Allah tüm evlatlarımızı korusun ama başıma gelse bu kadar mücadele edebilir miydim yoksa kabullenir miydim diye çok düşündüm 😔 Bittikten sonra hüzünlenmek yerine içimde her şeyi yapabilme, her şeyle mücadele edebilme arzusu uyandı 💪🏼 Yaşanmış hikayedeki hedef sadece Lorenzo’yu iyileştirmek değil; birçok çocuğa, aileye fayda sağlamaktı. 2 Oscar adaylığına rağmen arka planda kaldığı ortada. İzledikten sonra gerçek Lorenzo’yu, anne ve babasını Google’da arayacağınıza eminim! IMDb 7.3, 129 dakika, türü dram
