Oğlum 3,5 yaşında ve bunca zamandır en çok sorulan soru “2. çocuk ne zaman?” oldu 🤦🏻♀️ Bunu soranların aklına şu sorular gelmiyor: İyi misin? Hayat nasıl gidiyor? Maddi ve manevi zorluk yaşıyor musunuz? 2. çocuğun sorumluluğunu her açıdan kaldırabilecek misiniz? Yardım edebileceğim bir şey var mı? 🙄 Bunun yerine “Kardeş şart, yalnız bırakma, doğan büyüyor”u duyuyorum 😏 Hadi yatak odanızın bu mahrem soruyla sorgulanmasını bıraktım da ikinci çocuğun soranlara ne faydası olacağını anlamıyorum 🤷🏻♀️ Çocuklarına bakmayan/bakamayan, sevgisini hissettirmeyen, maddi manevi zorluk yaşatma ihtimalli ebeveynler olacağımıza ve çocuklara fazladan sorumluluk yükleyeceğimize belki böyle adım atacağız 🙄 Başaranlara helal olsun, düşünenlere de saygı duyulsun 🙏🏻 Ayrıca her kardeş Mahkumiyet filmindeki gibi birbirine kenetlenemiyor ahali 📽
1983’te Kenny cinayetten tutuklanır. Aralarında inanılmaz güçlü bağ bulunan kardeşi Betty Anne ise kardeşinin masumiyetine tamamen inanır. Bunu ispatlamak için hukuk fakültesine başlar ve hayatını hiçe sayar, hem de eşini ve çocuklarını arka plana atarak.
Conviction’ı ilk izlediğimde aklımda tek soru vardı: Bir insan kardeşi için hayatını hiçe sayabilir mi? Yaşanmış hikaye olduğunu bilerek seyrettiğimden her ilerleyen dakikada merakım ve iç sorgulamam arttı. Senaryosu çok kuvvetli değil ama oyuncu kadrosu ve yönetmeniyle sizi ekrana bağlıyor 👍🏼 Olay drama çok müsait olsa da asla dramatize edilmiyor. Kenny suçlu veya değil, filmin derdi zaten kardeş ilişkisidir ❤️ Tabi filmin kritik noktalarında bu bağın sebebini görüp yüreğiniz dağlanabilir. Keşke anne baba ilgisi ve sevgisi olsaydı da kardeşler bu kadar birbirlerine bağlanmasaydı 😔 O yüzden gene vurguluyorum ki kardeşi düşünmekten öte anne babalığımızı sorgulamalıyız! IMDb 7.2, 107 dakika, türü biyografi-suç-dram
