Hamileliğimden beri en sık duyduğum cümlelerden biri “Şimdi iyi, büyüdükçe işler zorlaşıyor”dur 🤦🏻♀️ Celil Ediz aşırı hareketli olmasına rağmen ne kucaktaki günlerini, yemek seçmesine rağmen ne sadece sütle beslendiği günleri, ne de günün çoğunda uyuduğu günleri hiç özlemedim 🤷🏻♀️ Zorluklar değişse de derdini anlatabilmesi her şeye değer✌🏼 Lakin iş kendi kanatlarıyla uçmaya başladığında ne olacak, bilmiyorum 🙄 Şimdi okula ben bırakıp alıyorum, okulla sürekli iletişimdeyim. Kendi kendine okula gittiği, arkadaşlarıyla buluştuğu, spora başladığı günler kontrol elden gidince ne olacak 😳 Zira öyle bir film izledim ki 2 saat gözyaşlarım aka aka gelecekten korktum: So-Won (Hope) 📽
8 yaşındaki So-Won bir gün okula giderken sarhoş biri tarafından cinsel istismara uğrar. Ciddi bir ameliyat geçiren küçük kız, psikolojik destek alır. Olay sonrası süreci atlatmak hiç kolay olmaz.
2008’de yaşanan bir olaydan uyarlanan hikaye içimi öyle acıttı ki filmi önersem mi önermesem mi bilemedim 🙄 Sinema tutkunu biri olarak filmin teknik özelliklerine bile yoğunlaşamadım. IMDb puanını hak etmiyor ama konu öyle derin ve hassas ki izlenmesi için yüksek puan verilmesini eleştiremiyorum 🤨 Olay öncesi ve sonrası ailenin, çevrenin yaklaşımı, devletin işe nasıl el koyup koymadığı, psikolojik desteğin önemi çok güzel vurgulanıyor 👍🏼 Hiçbir çocuk bunları YAŞAMAMALI! Ne yapmak gerek, bilmiyorum; sözlerin bittiği bir zamandayız 😔 Peki, neden izlemenizi öneriyorum? İhtimaller silsilesinde çocukların neler düşündüğünü, hissettiğini ve nasıl davranabileceğimizi görmemiz için❗️İlla kendi çocuğumuz olmak zorunda değil, her bir birey için bilmemiz ve öğrenmemiz gerekiyor ⚠️ Allah tüm evlatlarımızı korusun 🙏🏻 Kore film önerilerimin böyle derin konuyla başlamasını ummasam da çok beğendim. Görsel olarak aşırılık yok ama hassas olanlar izlemeden önce düşünsün. IMDb 8.3, 122 dakika, türü dram-biyografi 🍿
