“Anne ve baba, evladının tahtını yaparmış da bahtını yapamazmış” derler. Tahtını yapanlar için tamam da ya yapmayanlar için ne demeli? 🙄 Evladının yanında olmamayı tercih edenler hangi bahaneye sığınabilirler? O çocukların aile kavramını anlayabilmeleri ve hayata daha sağlam adım atmaları için rol modelleri olmadığında parçalarını kim tamir edecek 🤷🏻♀️ Ömür boyu devam edecek hesaplaşmalarının Z raporunu nasıl çıkaracaklar? Haklı sebepler sıralanabilir ama bir çocuğun kolunu kanadını kırıp terk etmenin açıklaması pek tatmin edemez. Zira yaş 40’a da gelse, içindeki büyüyemeyen çocuk yüzünden yolu bulmak kolay değil. Tıpkı Kelebekler’deki 3 kardeş gibi 📽
3 kardeşin yolları 30 sene önce, annelerinin intiharıyla ayrılmıştır. Bu sürede arayıp sormayan babaları bir gün telefon açar ve hepsinin köye gelmesini ister. Birbiriyle hiç görüşmeyen kardeşler bir araya gelip yola düşerler.
Sundance Film Festivali’nde Dünya Sineması Jüri Büyük Ödülü’nü alan ilk Türk filmi Kelebekler, kara komedi dalında listemize giriyor. 3 kardeşin yıllarca çektiği acılar, yalnızlıklar, hesaplaşmalar beni çok üzdü 😔 Tam üzüleyim derken öyle bir sahne/diyalog geliyor ki kahkahayı tutamıyorsunuz. Özellikle pavyon sahnesinde Suzan’ın isyanı filmin en yüksek anıydı bence! Abartılı ama karakterin birikimini döktüğü, mesajı bolca barındıran etkileyici bir sahneydi ✌🏼3 ana karakter yanında yan karakterler de normalin bir tık dışına çıkarak hem şaşırtıyor hem düşündürüyor. Bağımsız film sevenlerin keyif alacağına inanıyorum. Farklı türlere fırsat vermek için iyi bir film. Netflix’te izlemek mümkün. IMDb 7.6, 117 dakika, dram-dram komedi
