Annelik bana duygusal ve sabırlı olmayı, karşı tarafı daha iyi dinlemeyi, empati kurmayı, aile birliğinin önemini, kuyunun dibine inmişken ışığı görmeyi öğretti 🕯 Hayata hem mantıkla hem duyguyla yaklaşmayı gösterdi ⚖️ Celil Ediz sayesinde hem ben hem Onur ciddi şekilde yaş aldık; iyi ki de her şeye beraber göğüs gerebildik 💑 Bu 3 yıllık ebeveynlik yolunda beni duygu açısından doyuran Celil Ediz dışında bir şey daha vardı; sayesinde Gülseren Budayıcıoğlu’nu tanıyıp kitaplarını...
Ebeveynlik konusunda çevremin şaşırdığı 2 katı kuralım var. İlki, çocuğun doğması bizim tercihimizse en azından bebeklik dönemi bitene kadar ona ayak uydurması gereken bizlerin olmasıdır. “Bebek her yerde her zaman uyur, her şeyi yer, ne olsa oynar” işin kolaycılık kısmına kaçıyor bana göre 🤨 Çok zor, yaşadım ama meyvesini alıyorum 👍🏼 2. kuralım çocuğun çıldırttığı zamanlarda sakin kalabilmektir! Aşırı zor, hemen her gün mücadele etsem de imkansız değil 💪🏼 Onun gözüyle...
Celil Ediz ufacık elleriyle beni 3 yılda çok değiştirdi, hatta sihirli değneğiyle tamamladı! Daha sabırlı, canlı, ılımlı, dışa dönük ve sevgi dolu biri yaptı 🥰 Derdim anne kutsallığı değil, kadın olarak kendime odaklanmaktan bahsediyorum. Okul, kariyer, evlilik, aile hepsi tamam da insanın kendi için neler yapabileceğini görmesi, araştırması yani tamamlanması büyük adımdır. Eldekini görmek, seçim yapmak, el uzatmak için bazen sihirli değneğin dokunması gerekiyor 🧚🏼♂️ Tıpkı Çağan...
Celil Ediz oldum olası hareketli, inatçı bir bebek olduğu için sıklıkla kendimi sorguladım. Tecrübesizlik mi dersiniz, evhamlılık mı dersiniz bilemem ama “Nerede yanlış yaptım? Bunun çözümü var mı?” diye zorlandığım dönemler oldu 😔 Sürekli ağlar, susmaz, uyumaz, yürümez (17 aylıkken yürüdü), 2 yaş sendromunu dibine kadar yaşar, ısırır, oyun oynamaz… 🤷🏻♀️ Doktoru ısrarla her şey yolunda dese de inanmadım. Sonradan anladım ki çocuğun mizacı bu 🙄 Bunu kabullendiğim an hayat...
Yakın tarihi anlatan kitaplar, araştırmalar, makaleler ilgilisi için bulunmaz nimet iken, ekrana aktarılması ilgili ilgisizi mutlaka kendine çekiyor 🤓 Bu konuda belgeseller ilk akla gelen olsa da kaliteli film ve diziler en hızlı yayılan eserler oluyor 📽 Son zamanların en ilgi çeken yakın tarih projesi ise kesinlikle Çernobil’dir! HBO’nun 5 bölümlük mini dizisi kısa sürede herkesin diline dolandı. Ben de dayanamayıp 3 bölümü peş peşe izledim 🖥 26 Nisan 1986’da Sovyetler Birliği, Çernobil’de nükleer...
“Hayat seçimlerden ibarettir” sözü mutlaka bir kere ağzımızdan çıkmıştır da işin içine çocuklar girince söylemesi bu kadar kolay mı sizce? 🧐 Bir çocuğu dünyaya getirmek seçim ise onu dünyaya getirmemek de bir seçim değil midir? Çünkü sadece doğurmakla bitmeyecek kadar önemli bir yola adım atılıyor 🤔 İşin dini, maddi manevi, insani, sosyolojik boyutları sayısızca sıralanabilir. Doğrusu yanlışı tartışılabilir ama ortadaki tek gerçek ve doğru çocuklardır 👶🏻 İşte hem dünyaya gelen...
Anneliğin ilk senesinde “Bir mucize olsa da Celil Ediz uyusa! Biri kapıyı çalsa da bebeğe baksa ve tuvalete gidebilsem, duş alabilsem!” diye hep içimden geçirdim; olmadı tabi 🤷🏻♀️ Celil Ediz 3 aylıkken bir gün her zamanki gibi uyumuyordu; yorgunluktan bitap düşmüştüm. Koltukta bezini değiştirdikten sonra sessizleşti ve alt değiştirme bezinde sızıp kaldı. Tam tamına 1,5 saat uyudu 😳 Şaşkınlıkla kalakalmıştım bu mucizenin başında 🧚♀️ Bir daha benzeri gerçekleşmese de 3 yıldır...
Çok hırslı olmadığım konusunda ailem beni zaman zaman eleştirir. Belki sunulan çocukluk ve gençlik, belki doğuştan gelen mizaç, belki de hırslı olanları gördükçe vazgeçilen bir istek; bilmiyorum ama beni tanımlayan kelimelerin içinde hiçbir zaman yer almadı 🌪 Celil Ediz’i büyütürken de asla hayatında yer almayacak; kendi hırslı olursa ne ala 👀 Benim hayallerim her zaman huzur odaklı olup, maddi kaynağı arka plana atanlardandı. Kelimelere çok dökemediğim bu hayallerimi 2009’da bir film sahnesinde...
3 yıldır “Yeteri kadar uyudu mu? Doydu mu? Oyunlar onu tatmin ediyor mu? Bugün yeterince sarılıp sevgimi hissettirdim mi? Üşüdü mü? Neden hasta oldu?” gibi yüzlerce soruyla oğlumu büyütüyorum 👀 Peki, ya fark edemediklerimiz veya engel olamadıklarımız için ne yapacağız? 🤷🏻♀️ Çocuklarımızı kötü kalpli insanlardan nasıl koruyacağız? Eğitim tek başına yeterli mi? Sadece cehalet veya maddi yetersizlik mi kötülüklerin sebebi? Ya değilse? 🤨 İzlemeye var mısınız? İşte size...
Anne baba olunca evladı koruma içgüdüsü bazen o kadar ağır basıyor ki dışarıdan bakıldığında anlam verilemeyen hareketler sergileyebiliyoruz 🙄 Doğrusu yanlışı nedir, kişiye göre değişir elbet de çocuklarımızı nereye kadar koruyabiliriz bilmiyorum 🤷🏻♀️ “Akışına bırakmak” ile “pamuklara sarmalamak” arasında bir yerde durabilsek ne güzel 👍🏼 Neyse ki Onur da ben de çocuğu insanlardan esirgeyen, çocuğu da aşırı sıkan bireylerden olmadık şimdiye kadar. “Daha dur, Celil Ediz 3...
