Corona virüsü sayesinde zaman kavramını ülkece ve hatta dünyaca kaybetmek üzereyiz. “Şu kadar süredir evdeyim” mesajları artık yerini “Kaç gündür evdeyiz, hatırlamıyorum”a bıraktı. Gene de sağlığımız, sevdiklerimiz ve herkes için yapabileceğimiz tek şey bu tabi. Ama bu psikolojik baskı içinde insan ister istemez ya geçmişe gidip güzel günleri yad ediyor ya da gelecekteki “özgür” günlere ışınlanma hayali kuruyor. Şu zaman yolculuğunu teknolojik gelişmeden öte sadece nefes almak için...
Ve işte öze dönüş! Son yazımdan bu yana 1,5 seneden fazla geçmiş. Bu dönem içinde Celil Ediz 4 yaşına girdi, sayısız hastalıklar atlatıldı, şükürler çoğaltıldı, Instagram hesabım 20 bin takipçiyi aştı ve Sinemaseveranne ismi bambaşka bir amaca yöneldi. Bu yönelme tam da adına yakışır türden oldu: Kısıtlı zamanı olan annelere kaliteli filmler önermek! Fena da gitmedi ama… İşte o ama bir haftadır düşündürüyor. 1 seneyi aşkındır Instagram hesabım için uğraşıyorum, günde 4 (belki 5)...
