Türkiye gündemi öyle hızlı değişiyor ki neye üzüleceğimizi, neye karşı duracağımızı bilemiyoruz. Dün depremden korkarken akşamına şehitlerimize üzülüyoruz, sabah olmadan sınırdaki çocuklar için nutkumuz tutuluyor. Yarınımız meçhul, güvenimiz darmaduman, geleceğe inancımız sallantılı… Biz bunlara üzülürken çocuk istismarları durmuyor ve giyilen bir ceketle ceza azalıyor. Elbette tek söylemle ne hukuk sistemini ne de adaleti sorgulayacak yetkimiz, bilgimiz yok. İyi de, bu çocukları büyütürken kime nasıl güveneceğiz? Kim suçlu; yargılayan mı, onu savunan ya da savunamayan mı yoksa tüm bu olayların gerçekleşmesine sebep olanlar mı? Geleceğimiz kimlere emanet? Herkes hak ettiği cezayı alabiliyor mu? İlk Korku filmindeki gibi yargılama süreci çetin ve çözüm odaklı geçebiliyor mu?
Tanınan bir başpiskoposun öldürülmesi büyük ses getirir. Olay yerinden kaçan genç Aaron herkes tarafından suçlu görülmektedir. Hayli prestijli avukat Martin Vail ise Aaron’ın avukatlığını üstlenerek olayın akışını detaylıca araştırmaya başlar. Artık dava hem Aaron hem avukat için hayat memat meselesidir.
Matt Damon dahil 2.000 kişiyi arkasında bırakarak bu ilk filmiyle rolü kapan ve Oscar adaylığı kazanan Edward Norton, inanılmaz bir performans sergiliyor. Richard Gere’ın karizmasıyla da oyuncuların devleştiği İlk Korku; adalet kavramını birçok farklı açıdan sorgular. Suça hem hakim, hem tanık, hem sanık, hem avukat, hem savcı, hem de halk gözünden bakmak gizemi uzun süre ayakta tutuyor. Mahkemede geçen filmleri sevmeyenleri bile ekrana bağlayacak kadar sürükleyici olması, neredeyse çeyrek asır önce çekilmiş olmasına rağmen güncelliğini koruması şaşırtıcıdır. Müzik çalışmaları gerilimi yükseltirken senaryonun gidişatının sık sık değişmesi, soru işaretlerinin havada uçuşması ve ters köşeler yapması beğeninizi artıracaktır. Film bittiğinde Richard Gere’ın son bakışlarındaki gibi hayatı sorgulayacak ve güven kelimesinin ağrılığında ezileceksiniz! Netflix’te var. IMDb 7.7, 129 dakika, türü suç-gizem-dram
