Bir Konuşabilse
Evliliğin her günü farklı tecrübeler ediniyoruz. Cicim aylarında aynı evi paylaşmanın mutluluğunu yaşarken tamamen farklı iki insanın ortak kurallarla barınma mücadelesi de başlıyor. Evlilikten beklentiler iş hayatı, aile büyükleri, hayat sorumluluklarıyla azıcık suya düşebiliyor. İşin içine ebeveynlik vazifesi barındıran aşk meyvesi girince ilk aylardaki “Yahu ne oldu o kadınla erkeğe? Biz böyle planlamamıştık?!” şaşkınlığı yüzümüzde beliriyor. “Çocuk büyüdükçe sorunları da büyür.” cümlesine karşı çıksam da büyüdükçe sanırım sabır kotamız doluyor. Bu sadece çocuğa karşı değil; eşe, kendine, ailelere, işe ve özetle hayata karşı! Birkaç yılda çalkantılar insanı şaşırtıyor, sonra 30 yıllık evlilikleri görüp “Galiba doğru yoldayım çünkü herkeste benzer bezginlik var” diyorsun. Peki, asıl sorunun evlilik değil de içimizdeki yalnızlık olduğunu hiç düşünüyor muyuz? İşte size 2 yıllık evli bir kadınla 25 yıllık evli bir adamın yalnızlık sınavı: Bir Konuşabilse!
Amerikalı aktör Bob, reklam çekimi için Japonya’ya gider. Otelde eşinin işi için Tokyo’ya gelen Charlotte’la tanışır. Eşinin iş yoğunluğu nedeniyle otelde sıkışıp kalan Charlotte, dil ve kültürüne tamamen uzak bu ülkede Bob’la arkadaşlık kurar.
En iyi özgün senaryo Oscar’ıyla birlikte senaryo, film ve erkek oyuncu Altın Küre ödüllerini kazanan melankolik filmde, hayatın başındaki kadınla 50li yaşlarındaki adamın samimi, dürüst arkadaşlıklarına şahitlik ediyoruz. Filmin aşktan daha farklı derdi var. Hem süre içinde karakterlerin iç dünyalarındaki değişimi izliyoruz hem de bunun ne kadar tanıdık olduğunu fark ediyoruz. Abartısız, sakin uzun plan çekimlerde yalnızlığı koklarken, Tokyo’nun kalabalık, gürültülü ve ışıltılı mekanlarında baş döndürücü hızlı ve kesik sahnelerle boğuşuyoruz. Eşinden görmediği ilgiyi Bob’da gören Charlotte, ondan hayat dersleri alırken aslında Bob da hayata tutunuyor.
Beni en etkileyen bölümse Bob’un evlilikle ilgili düşünceleriydi. Spoilera gireceğinden yazamıyorum. Ama hani “Çocuk evliliği kurtarır” denir ya, Bob bunun yanlışlığını ustaca anlatıyor. Anne babalığın verdiği haz inanılmaz olsa da tek hayat annelik rolü değil, olmamalı da. Bu bizden öte çocuğa yüktür! R kodludur, yetişkin filmidir. IMDb 7.7, 102 dakika, türü dram
