Rahmetli babaannem 7 yaşındayken annesini kaybetmiş. Yeni doğan kardeşine annelik yapıp hayata tutunayım derken ne çocukluğunu bilmiş ne de okula gitmeyi. Yoktan var etmiş, ettirmiş. Sevgi göremediği ve bilmediği için de anlaşması pek kolay biri değildi; duygusal bakamazdı olaylara. Çok nadiren anlattığı hayat hikayesinde hayli büyüdüğünde öğrendiği okumayı unutmazdı. Hatta Kuran okumayı da geç yaşlarda öğrenebilmiş, Alzheimer ve kalça kırıklığından vefat edene kadar da hep elinde Kuran’ı vardı. Tabi ki bu hayatı anlamam da babaannemin zorlu mizacını kabullenmem de kolay olmadı. Sonuçta okullarımı, mesleğimi, evleneceğim kişiyi hep seçebildim. Okumanın lüks olduğu yaşamlara kitap desteği haricinde dokunabilme imkanımız var mı bilmem ama azıcık empati yapabilmek için size harika bir yaşanmış hikaye önerim var: Birinci Sınıf!
Yıllarca ülkesinin özgürlüğü için savaşan 84 yaşındaki Kenyalı Maruge, ülkesinin ona tanıdığı hakkı kullanmak ister: Okumak! İlkokula başlamayı kafasına koyan ve her türlü zorluğa göğüs geren bu yaşlı adamın en büyük destekçisi ise öğretmen Jane’dir.
İlkokula başlayan en yaşlı insan unvanını kazanarak Guinness Rekorlar Kitabı’na giren Maruge’nin hayatı her yaş için ibretliktir. Gençliğinde yaşadığı zorluk ve şiddet nedeniyle filmin izlenme yaşı +13 olsa da miniklerin büyüdüğünde bu filmi izleyip okumanın önemini göstermek gerekli. Başarılı oyuncuları, akıcı dili, etkili görselliği ve etnik müziğiyle zaman su gibi akıp gidiyor. Zaman zaman gözler sulansa da minicik çocukların kapkara tenlerinde parlayan güzeller güzeli gözleri ve dişleri hayata ışık tutuyor! Tarihe göndermeleriyle de bilinmeyen gerçekleri su yüzüne çıkartıyor. İzleyip ders almak ve hiçbir şey için pes etmemek gerektiğinin en güzel ve gerçek örneğidir! IMDb 7.5, türü biyografi-dram, 103 dakika
